الهی سینه ای ده آتش افروز درآن سینه دلی وان دل همه سوز
هران دل را که سوزی نیست دل نیست دل افسرده غیر از آب و گل نیست
دلم پر شعله گردان سینه پر دود زبانم کن به گفتن آتش آلود
کرامت کن درونی درد پرورد دلی در وی درون درد و برون درد
به راه این امید پیچ در پیچ مرا لطف تو می باید دگر هیچ.....
می گفتند: ” سختی ها نمک زندگــــــی است “ امّا چرا کسی نفهمید که ” نمــــــک “ برای من که خاطراتم زخمی است، شور نیست؛ مزه ” درد” می دهد!